มากรักมักจะทำให้ผู้อื่นตรอมตรม คนไร้น้ำใจเล่า คนไร้น้ำใจใช่ไม่มีความปวดร้าวตรอมตรมหรือไม่ คนไร้น้ำใจใช่มีชีวิตอย่างสุขสันต์หรือไม่ จากเรื่อง ฟันฟ้าผ่านรก
---------------------------------------
เมื่อเนิ่นนานมาแล้ว มีปราชญ์ผู้ทรงภูมิปัญญาท่านหนึ่งกล่าวคำพูดที่ยากลืมเลือนตลอดกาล ท่านบอกว่า น้ำมิตรเกิดจากการสั่งสม แต่ความรักอุบัติอย่างกระทันหัน น้ำมิตรต้องผ่านการทดสอบของเวลา แต่ความรักมักบังเกิดในชั่วพริบตา ชั่วพริบตานั้นเจิดจ้าจำรัสปานใด สวยสดงดงามเพียงไหน ชั่วพริบตานั้นจะคงอยู่เป็นนิรันดร์
จากเรื่อง หงส์ผงาดฟ้า ตอนเกาะมหาภัย
----------------------------------------
หากมิเคยใกล้ชิดกับสตรีเลย อาจบางทีประเสริฐกว่า บุรุษที่ไม่แตะต้องกับสตรีมาเลย ก็คล้ายเป็นเขื่อนที่มั่นคงแข็งแรง ยากยิ่งที่จะพังทลายลงไป
บุรุษที่เคยผ่านสตรีมามากมาย ก็ไม่เป็นอันตราย หากแม้นไม่มีเขื่อนป้องกันอยู่ก่อน ไหนเลยจะพังทลายได้ ที่อันตรายที่สุด คือบุรุษที่พึ่งใกล้ชิดกับสตรี นั่นคล้ายเป็นเขื่อนที่มีโพรงแตกอยู่เล็กน้อย มิว่าผู้ใดก็ไม่ทราบเมื่อใดมันจะปล่อยให้กำลังน้ำทลายออกไป จากเรื่อง ดาบจอมภพ
-----------------------------------------
เคยมีคนฉลาดปราดเปรื่องผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า ไม่ว่าเป็นบุรุษที่ปราดเปรื่องปานใด หากชมชอบสตรีนางหนึ่งจริงๆยามอยู่เบื้องหน้านาง มักจะแปรเปลี่ยนเป็นตัวโง่งม กระทั่งวาจาก็เปล่งไม่ออก จากเรื่อง วีระบุรุษสำราญ
-------------------------------------------
ชีวิตของทั้งสองคล้ายดั่งดำรงอยู่ในความมืดมิดมาตลอดกาลนาน แต่ทั้งสองยังมีความสุขยิ่งกว่าคนอื่นอีกมากหลาย เนื่องจากเพราะชีวิตของทั้งสองมีรักแท้ รักแท้ไม่มีเรื่องราวใดแทนได้ตลอดกาล จากเรื่อง เดชขนนกยูง
------------------------------------------
หากแม้นมีคนบอกว่า ความรักที่แท้จริงมีเพียงครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สอง อย่างนั้นคำกล่าวนี้มาตรว่าเป็นปรัชญาคำหนึ่ง แต่ไม่อาจนับเป็นเหตุผลอันเที่ยงแท้ เนื่องเพราะความรักสามารถแปรสภาพ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำมิตร แปรเปลี่ยนเป็นน้ำใจ แปรเปลี่ยนเป็นพึ่งพาอาศัยกันและ กัน ถึงกับสามารถแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย
----------------------------------------------
ความรักความจริงเป็นเรื่องพิศดารประการหนึ่งในโลก ความจริงมีความรู้สึกพิศดารที่ไม่มีปัญญาอธิบายอยูมากหลาย ความรู้สึกเช่นนี้ ความจริงสุดที่ผู้ใดจะเข้าใจได้ บางครั้งกระทั่งตนเองยังไม่เข้าใจ จากเรื่อง ทวนทมิฬ
----------------------------------------------
หากหัวใจของผู้ใดตายแล้ว มีเพียงสองวิธีเท่านั้นที่จะสามารถบันดาลให้มันฟื้นคืนมาได้ หนึ่งคือความรัก หนึ่งคือความแค้น จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
ระหว่างคนที่รักกัน ไฉนเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ระแวงคลางแคลงซึ่งกันและกัน หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ
----------------------------------------------------
มีคนบอกว่า ตั่วอวงความจริงเป็นสตรีอัปลักษณ์นางหนึ่ง แต่เบ้ยู่เล้งไม่รังเกียจเดียจฉันท์นาง ยังรับนางเป็นภรรยา เนื่องจากเพราะโฉมหน้าสามารถแปรเปลี่ยนได้ทุกเวลา มีแต่รักแท้จึงเป็นอมตะไม่เปลี่ยนแปร จากเรื่อง ล่าสุดขีด
-------------------------------------------------------
โชคชะตาคืออะไร?โชคชะตามิใช่สายโซ่ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่ง?ความรักคืออะไร?ความรักไยมิใช่เป็นสายโซ่ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่งเช่นกัน? จากเรื่องยอดขุนโจร พบพานมิสู่อย่าพบพาน มาตรแม้นมีรัก รักนี้เพียงเหลือไว้ซึ่งอนุสรณ์ จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย
---------------------------------------
บุรุษผู้หนึ่งหากตกเป็นเป้าหลงรักสตรีนางหนึ่ง นับว่าเป็นความผิดของมันหรือไม่? สตรีนางหนึ่ง หากรักบุรุษที่คู่ควรให้นางรัก นับว่าเป็นความผิดหรือไม่? ทั้งสองหากไม่ผิด ผู้ใดเป็นฝ่ายผิด จากเรื่อง ซาเสียวเอี้ย
----------------------------------------
ความรักนับเป็นสิ่งประหลาดพิสดารมากที่สุดในโลก มันยิ่งเผชิญอุปสรรคอันยากแค้นมากมายเพียงไร ดอกผลที่ผลิออกก็ยิ่งหอมหวานยืนนานเพียงนั้น จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต
-----------------------------------------
สถานการณ์ในสนามรบ มีความพิเศษพิศดารมากเพียงไร มักจะคล้ายกับสนามรัก ทั้งสองฟากฝ่าย หากมีฝ่ายหนึ่งปรากฎความสงบเบือกเย็นผิดปกติ อีกฝ่ายก็อดมิได้ต้องเกิดความว้าวุ่นหวั่นไหว ในระหว่างกันและกัน หากคนหนึ่งสามารถเด็ดเดี่ยวหนักแน่นผิดธรรมดา อีกฝ่ายหนึ่งก็ยากที่จะอ่อนแอเปราะบางได้ หากไร้น้ำใจในสนามรัก มักจะเป็นพลานุภาพที่ดึงดูดผู้คนได้รุนแรงยิ่ง การเยือกเย็นในสนามรบก็เป็นอาวุธอันเข้มแข็งอยู่ตลอดกาล จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต
-------------------------------------------
"หากท่านยังคิดจะได้ชัยเหนือผู้อื่น ยังคิดจะมีชัยเหนือลี้คิมฮวง ก็ต้องคืนกลับสู่ในกาลก่อน หากท่านคิดจะกลับสู่สภาพก่อนชองท่าน จะต้องฆ่าสตรีที่สามารถโยกคลอนหัวใจท่านให้หวั่นไหวไปเสียก่อน" จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
------------------------------------------
ความจริงอาฮุยเป็นคนโดดเดี่ยวและว้าเหว่ แต่บัดนี้กลับทราบว่ามีคนกำลังคอย คนที่รักปานดวงใจรอคอยอยู่ ความรู้สึกเยี่ยงนี้ นับว่าสุขตรึงใจ ในโลกต้องไม่มีเรื่องราวใดเปรียบเรื่องนี้ได้ และต้องไม่มีเรื่องราวใดแทนเรื่องนี้ได้ด้วย จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
หากอาฮุยไม่ได้รักนาง ลึกซึ้งตรึงใจปานนั้น นางไม่แน่ว่ากลับเป็นฝ่ายรักอาฮุยมากกว่า นี่คือจุดอ่อนของบรรดามนุษย์เรา ความกลับกลอกของสันดานมนุษย์ ดังนั้นมนุษย์ที่ชาญฉลาด แม้นับว่ารักนางใดจนลึกซึ้งตรึ่งใจ ก็มีแต่ซ่อนใว้ในใจ ไม่อาจแสดงความรักทั้งมวลต่อนางจนหมดสิ้นเป็นอันขาด จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
ไม่ว่าความรักของนางหวานชื่นหรือขมขื่น อย่างน้อยก็มีความสุขมากกว่าบุคคลที่มิเคยมีความรักมาก่อน จากเรื่อง วีรบุรุษเจ้าสำราญ
----------------------------------------------
คิดอาศัยสุราราดรดทุกข์ ทุกข์กลับทับถมทวีคูณ รักยิ่งล้ำลึก ทุกข์ยิ่งเพิ่มทวี จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ
----------------------------------------------------
ความรักระหว่างคนกับคน ไฉนมีข้อแตกต่างถึงเพียงนี้ ข้อแตกต่างนี้ถึงมิอาจนับเป็นข้อแตกต่างประการหนึ่ง หากแต่เป็นรากเหง้าแห่งความปวดร้าวที่รุนแรงที่สุดของมนุษยชาติ โลกนี้ยังมีความเคี่ยวกรำอันใด ที่สร้างความปวดร้าวแก่ผู้คนยิ่งกว่าการเคี่ยวกรำของความรัก การเคี่ยวกรำทางร่างกาย เป็นผู้อื่นเคี่ยวกรำท่าน การเคี่ยวกรำของความรัก เป็นท่านเองเคี่ยวกรำตัวเอง ทรมานตัวเอง ถึงกับถือตัวเองเป็นศัตรูที่ตัวเองเคียดแค้นที่สุด ท่านแค้นตัวเอง ไฉนกระทำเรื่องเช่นนั้น ไฉนรักคนที่ไม่คู่ควรให้ท่านรัก จากเรื่อง กระดึง สายลม คมดาบ
-------------------------------------------------------
"มันรักชุยล้ง มิได้รักผิด เนื่องเพราะมันรักนางด้วยใจจริงอันบริสุทธิ์" หยุดแย้มยิ้มแล้วกล่าวต่อ
"เรื่องนี้บันดาลให้เราเข้าใจ ความรักที่บริสุทธิ์ ไม่มีวันผิดพลาดไปตลอดกาลนาน" รักไม่มีผิดไปตลอดกาลนาน ดังนั้น ขอเพียงท่านต้องการรักผู้ใดโดยจริงใจ ท่านจงพยายามไปรัก อย่าไปสำนึกเสียใจ หรือถดถอยลงไป เพราะเรื่องราวอันใดเป็นอันขาด ขอเพียงความรักของท่านบริสุทธิ์จริงใจ ท่านก็มิได้รักผิดคนเป็นอันขาด จากเรื่อง ดาบจอมภพ
ถึงแม้บาดแผลบนร่างกายของคนเรา อาจมีได้นับร้อยนับพันแห่ง...แต่รอยแผลในหัวใจ กลับมีอยู่เพียงรอยเดียว และที่ตรงนั้นเอง...
ที่เขารู้สึกว่าเปราะบางที่สุด ถูกทำร้ายได้ง่ายที่สุด แม้ ว่าปากแผลจะปิดไปแล้วก็ตามแต่เมื่อไรที่มีอะไรมาสะกิดทำให้เราหวนคิดกลับ ไป...อาการก็จะกำเริบเจ็บปวดขึ้นมาอีกและนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เขากลัว เสียงดนตรีอย่างที่สุด
-------------------------------------------------------
"...ในชั่วชีวิตของคนเรา ความจริงมีเรื่องราวที่ มิว่าผู้ใดก็ต้องอับจนปัญญา นับเป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชั่วชีวิต...เป็นความเจ็บปวดสุดซึ้งที่สุดของชั่วชีวิต พบพานกับเรื่องเช่นนี้...ท่านไม่มีปัญญากระ***กระสนดิ้นรน ไม่มีปัญญาต่อสู้ขัดขืนไม่มีปัญญาปฏิเสธตัดรอนเลย แม้นับว่าท่านยินยอมให้ร่างกายเป็นผุยผงตกอเวจีไปชั่วกัปกัลปยังคงไม่อาจเหนี่ยวรั้งที่ท่านสูญเสียให้กลับมาได้ อาจบางทีท่าน...ความจริงมิเคยได้มันมาเลยตลอดกาลนาน..."
-------------------------------------------------------
"...เรื่องที่สวยงามมักเป็นเช่นฟองสบู่อยู่เสมอมา ปรากฏวูบก็หายวับ หากคิดจะฝืนกำลังไปเหนี่ยวรั้งมันไว้ที่แลกได้มา มักเป็นความเจ็บช้ำและเคราะห์กรรมเสมอ..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักนับเป็นเรื่องพิศดารที่สุดจริงๆ มันบางครั้งสามารถบันดาลให้คนโง่เขลากลายเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องที่สุด แต่บางครั้งกลับสามารถบันดาลให้คนชาญฉลาดกลายเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญาได้..."
-------------------------------------------------------
"...มีเรื่องบางประการ มาตรว่าท่านปฏิเสธไม่ไปขบคิด แต่พาลต้องครุ่นคิดอยู่ทุกเวลา มนุษย์ไม่มีทางข่มกลั้นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองไว้ได้ตลอดกาลนาน ...นี่เองบางทีเป็นการเจ็บปวดประการหนึ่งในหลายๆประการของชีวิตคนเรา..."
-------------------------------------------------------
"...ชั่วชีวิตมนุษย์...สิ่งที่บันดาลให้หดหู่ รันทด มิใช่การจำพราก...หากเป็นการอยู่ร่วม เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยมีการจำพรากได้..."
-------------------------------------------------------
"...สวยงามเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น มีแต่ความจริง จึงเป็นนิรันดร์ ...แต่ก็มีคนว่าเราเพียงสามารถกุมช่วงเวลาที่สวยงามเพียงชั่ววูบไว้ได้ก็พอแก่ใจแล้ว ความจริงที่เป็นนิจนิรันดร์ทิ้งให้เป็นนิจนิรันดร์ต่อไป เราไม่แยแสสนใจเลย..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักแท้จริงแล้วเป็นอารมณ์ความรู้สึกระดับพื้นฐานชนิดหนึ่งของมนุษยชาติ ทั้งเป็นชนิดที่เก่าแก่ที่สุดด้วย..หากปราศจากความรัก ก็จะไม่มีมนุษยชาติ..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักเป็นสิ่งงดงาม งดงามประหนึ่งดอกกุหลาบ แต่ทว่ามันมีหนาม...กุหลาบที่ไร้หนามในโลกนี้มีเพียงสิ่งเดียวคือมิตรภาพ..."
-------------------------------------------------------
"...เมื่อคิดเสพสุขอันหวานชื่นของความรัก ก็ต้องเตรียมใจสำหรับกล้ำกลืนความกลัดกลุ้มและปวดร้าวจากความรักด้วย..."
-------------------------------------------------------
"...คนเรามีแต่ตอนคิดใคร่จะได้ที่สุด จึงหวาดกลัวจะสูญเสียเป็นที่สุด ความรู้สึกที่บัดเดี๋ยวดีบัดเดี๋ยวร้ายเยี่ยงนี้ ก็เป็นจุดอ่อนหนึ่งในจำนวนมากหลายของมนุษย์เรา ที่น่าเศร้าคือท่านยิ่งรุ่มร้อนปรารถนาจะได้ความหวังจะสูญเสียก็ยิ่งมากมาย..."
-------------------------------------------------------
"...ในโลกความจริง มีเรื่องอับจนปัญญาอยู่มากหลาย มิว่าผู้ใดต่างมิอาจเหนี่ยวรั้งขัดขืนได้...เยี่ยงนี้แม้เจ็บปวดรันทด แต่หากยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องคิดหาวิธีมาสลัดความความเจ็บปวดรันทดของตัวเองออกไปให้ได้..."
-------------------------------------------------------
"...โชคและเคราะห์ ความจริงพิสดารยิ่ง หากท่านพบพานเรื่องเคราะห์ร้าย อย่าได้ตัดพ้อ ตำหนิ อย่าได้ท้อแท้ แม้นับว่าท่านถูกเคราะห์จู่โจมจนล้มลงก็หาเป็นไร
ไม่ ขอเพียงยังมีชีวิต ท่านก็ต้องยังมีเวลาทรงกายขึ้นยืนได้..."
---------------------------------------
เมื่อเนิ่นนานมาแล้ว มีปราชญ์ผู้ทรงภูมิปัญญาท่านหนึ่งกล่าวคำพูดที่ยากลืมเลือนตลอดกาล ท่านบอกว่า น้ำมิตรเกิดจากการสั่งสม แต่ความรักอุบัติอย่างกระทันหัน น้ำมิตรต้องผ่านการทดสอบของเวลา แต่ความรักมักบังเกิดในชั่วพริบตา ชั่วพริบตานั้นเจิดจ้าจำรัสปานใด สวยสดงดงามเพียงไหน ชั่วพริบตานั้นจะคงอยู่เป็นนิรันดร์
จากเรื่อง หงส์ผงาดฟ้า ตอนเกาะมหาภัย
----------------------------------------
หากมิเคยใกล้ชิดกับสตรีเลย อาจบางทีประเสริฐกว่า บุรุษที่ไม่แตะต้องกับสตรีมาเลย ก็คล้ายเป็นเขื่อนที่มั่นคงแข็งแรง ยากยิ่งที่จะพังทลายลงไป
บุรุษที่เคยผ่านสตรีมามากมาย ก็ไม่เป็นอันตราย หากแม้นไม่มีเขื่อนป้องกันอยู่ก่อน ไหนเลยจะพังทลายได้ ที่อันตรายที่สุด คือบุรุษที่พึ่งใกล้ชิดกับสตรี นั่นคล้ายเป็นเขื่อนที่มีโพรงแตกอยู่เล็กน้อย มิว่าผู้ใดก็ไม่ทราบเมื่อใดมันจะปล่อยให้กำลังน้ำทลายออกไป จากเรื่อง ดาบจอมภพ
-----------------------------------------
เคยมีคนฉลาดปราดเปรื่องผู้หนึ่งกล่าวไว้ว่า ไม่ว่าเป็นบุรุษที่ปราดเปรื่องปานใด หากชมชอบสตรีนางหนึ่งจริงๆยามอยู่เบื้องหน้านาง มักจะแปรเปลี่ยนเป็นตัวโง่งม กระทั่งวาจาก็เปล่งไม่ออก จากเรื่อง วีระบุรุษสำราญ
-------------------------------------------
ชีวิตของทั้งสองคล้ายดั่งดำรงอยู่ในความมืดมิดมาตลอดกาลนาน แต่ทั้งสองยังมีความสุขยิ่งกว่าคนอื่นอีกมากหลาย เนื่องจากเพราะชีวิตของทั้งสองมีรักแท้ รักแท้ไม่มีเรื่องราวใดแทนได้ตลอดกาล จากเรื่อง เดชขนนกยูง
------------------------------------------
หากแม้นมีคนบอกว่า ความรักที่แท้จริงมีเพียงครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สอง อย่างนั้นคำกล่าวนี้มาตรว่าเป็นปรัชญาคำหนึ่ง แต่ไม่อาจนับเป็นเหตุผลอันเที่ยงแท้ เนื่องเพราะความรักสามารถแปรสภาพ แปรเปลี่ยนเป็นน้ำมิตร แปรเปลี่ยนเป็นน้ำใจ แปรเปลี่ยนเป็นพึ่งพาอาศัยกันและ กัน ถึงกับสามารถแปรเปลี่ยนเป็นความแค้น จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย
----------------------------------------------
ความรักความจริงเป็นเรื่องพิศดารประการหนึ่งในโลก ความจริงมีความรู้สึกพิศดารที่ไม่มีปัญญาอธิบายอยูมากหลาย ความรู้สึกเช่นนี้ ความจริงสุดที่ผู้ใดจะเข้าใจได้ บางครั้งกระทั่งตนเองยังไม่เข้าใจ จากเรื่อง ทวนทมิฬ
----------------------------------------------
หากหัวใจของผู้ใดตายแล้ว มีเพียงสองวิธีเท่านั้นที่จะสามารถบันดาลให้มันฟื้นคืนมาได้ หนึ่งคือความรัก หนึ่งคือความแค้น จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
ระหว่างคนที่รักกัน ไฉนเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ระแวงคลางแคลงซึ่งกันและกัน หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ
----------------------------------------------------
มีคนบอกว่า ตั่วอวงความจริงเป็นสตรีอัปลักษณ์นางหนึ่ง แต่เบ้ยู่เล้งไม่รังเกียจเดียจฉันท์นาง ยังรับนางเป็นภรรยา เนื่องจากเพราะโฉมหน้าสามารถแปรเปลี่ยนได้ทุกเวลา มีแต่รักแท้จึงเป็นอมตะไม่เปลี่ยนแปร จากเรื่อง ล่าสุดขีด
-------------------------------------------------------
โชคชะตาคืออะไร?โชคชะตามิใช่สายโซ่ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่ง?ความรักคืออะไร?ความรักไยมิใช่เป็นสายโซ่ที่มองไม่เห็นเส้นหนึ่งเช่นกัน? จากเรื่องยอดขุนโจร พบพานมิสู่อย่าพบพาน มาตรแม้นมีรัก รักนี้เพียงเหลือไว้ซึ่งอนุสรณ์ จากเรื่อง เหยี่ยวนรกทะเลทราย
---------------------------------------
บุรุษผู้หนึ่งหากตกเป็นเป้าหลงรักสตรีนางหนึ่ง นับว่าเป็นความผิดของมันหรือไม่? สตรีนางหนึ่ง หากรักบุรุษที่คู่ควรให้นางรัก นับว่าเป็นความผิดหรือไม่? ทั้งสองหากไม่ผิด ผู้ใดเป็นฝ่ายผิด จากเรื่อง ซาเสียวเอี้ย
----------------------------------------
ความรักนับเป็นสิ่งประหลาดพิสดารมากที่สุดในโลก มันยิ่งเผชิญอุปสรรคอันยากแค้นมากมายเพียงไร ดอกผลที่ผลิออกก็ยิ่งหอมหวานยืนนานเพียงนั้น จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต
-----------------------------------------
สถานการณ์ในสนามรบ มีความพิเศษพิศดารมากเพียงไร มักจะคล้ายกับสนามรัก ทั้งสองฟากฝ่าย หากมีฝ่ายหนึ่งปรากฎความสงบเบือกเย็นผิดปกติ อีกฝ่ายก็อดมิได้ต้องเกิดความว้าวุ่นหวั่นไหว ในระหว่างกันและกัน หากคนหนึ่งสามารถเด็ดเดี่ยวหนักแน่นผิดธรรมดา อีกฝ่ายหนึ่งก็ยากที่จะอ่อนแอเปราะบางได้ หากไร้น้ำใจในสนามรัก มักจะเป็นพลานุภาพที่ดึงดูดผู้คนได้รุนแรงยิ่ง การเยือกเย็นในสนามรบก็เป็นอาวุธอันเข้มแข็งอยู่ตลอดกาล จากเรื่อง นักสู้ผู้พิชิต
-------------------------------------------
"หากท่านยังคิดจะได้ชัยเหนือผู้อื่น ยังคิดจะมีชัยเหนือลี้คิมฮวง ก็ต้องคืนกลับสู่ในกาลก่อน หากท่านคิดจะกลับสู่สภาพก่อนชองท่าน จะต้องฆ่าสตรีที่สามารถโยกคลอนหัวใจท่านให้หวั่นไหวไปเสียก่อน" จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
------------------------------------------
ความจริงอาฮุยเป็นคนโดดเดี่ยวและว้าเหว่ แต่บัดนี้กลับทราบว่ามีคนกำลังคอย คนที่รักปานดวงใจรอคอยอยู่ ความรู้สึกเยี่ยงนี้ นับว่าสุขตรึงใจ ในโลกต้องไม่มีเรื่องราวใดเปรียบเรื่องนี้ได้ และต้องไม่มีเรื่องราวใดแทนเรื่องนี้ได้ด้วย จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
หากอาฮุยไม่ได้รักนาง ลึกซึ้งตรึงใจปานนั้น นางไม่แน่ว่ากลับเป็นฝ่ายรักอาฮุยมากกว่า นี่คือจุดอ่อนของบรรดามนุษย์เรา ความกลับกลอกของสันดานมนุษย์ ดังนั้นมนุษย์ที่ชาญฉลาด แม้นับว่ารักนางใดจนลึกซึ้งตรึ่งใจ ก็มีแต่ซ่อนใว้ในใจ ไม่อาจแสดงความรักทั้งมวลต่อนางจนหมดสิ้นเป็นอันขาด จากเรื่อง ฤทธิ์มีดสั้น
----------------------------------------------
ไม่ว่าความรักของนางหวานชื่นหรือขมขื่น อย่างน้อยก็มีความสุขมากกว่าบุคคลที่มิเคยมีความรักมาก่อน จากเรื่อง วีรบุรุษเจ้าสำราญ
----------------------------------------------
คิดอาศัยสุราราดรดทุกข์ ทุกข์กลับทับถมทวีคูณ รักยิ่งล้ำลึก ทุกข์ยิ่งเพิ่มทวี จากเรื่องหลั่งเลือดสะท้านภพ
----------------------------------------------------
ความรักระหว่างคนกับคน ไฉนมีข้อแตกต่างถึงเพียงนี้ ข้อแตกต่างนี้ถึงมิอาจนับเป็นข้อแตกต่างประการหนึ่ง หากแต่เป็นรากเหง้าแห่งความปวดร้าวที่รุนแรงที่สุดของมนุษยชาติ โลกนี้ยังมีความเคี่ยวกรำอันใด ที่สร้างความปวดร้าวแก่ผู้คนยิ่งกว่าการเคี่ยวกรำของความรัก การเคี่ยวกรำทางร่างกาย เป็นผู้อื่นเคี่ยวกรำท่าน การเคี่ยวกรำของความรัก เป็นท่านเองเคี่ยวกรำตัวเอง ทรมานตัวเอง ถึงกับถือตัวเองเป็นศัตรูที่ตัวเองเคียดแค้นที่สุด ท่านแค้นตัวเอง ไฉนกระทำเรื่องเช่นนั้น ไฉนรักคนที่ไม่คู่ควรให้ท่านรัก จากเรื่อง กระดึง สายลม คมดาบ
-------------------------------------------------------
"มันรักชุยล้ง มิได้รักผิด เนื่องเพราะมันรักนางด้วยใจจริงอันบริสุทธิ์" หยุดแย้มยิ้มแล้วกล่าวต่อ
"เรื่องนี้บันดาลให้เราเข้าใจ ความรักที่บริสุทธิ์ ไม่มีวันผิดพลาดไปตลอดกาลนาน" รักไม่มีผิดไปตลอดกาลนาน ดังนั้น ขอเพียงท่านต้องการรักผู้ใดโดยจริงใจ ท่านจงพยายามไปรัก อย่าไปสำนึกเสียใจ หรือถดถอยลงไป เพราะเรื่องราวอันใดเป็นอันขาด ขอเพียงความรักของท่านบริสุทธิ์จริงใจ ท่านก็มิได้รักผิดคนเป็นอันขาด จากเรื่อง ดาบจอมภพ
ถึงแม้บาดแผลบนร่างกายของคนเรา อาจมีได้นับร้อยนับพันแห่ง...แต่รอยแผลในหัวใจ กลับมีอยู่เพียงรอยเดียว และที่ตรงนั้นเอง...
ที่เขารู้สึกว่าเปราะบางที่สุด ถูกทำร้ายได้ง่ายที่สุด แม้ ว่าปากแผลจะปิดไปแล้วก็ตามแต่เมื่อไรที่มีอะไรมาสะกิดทำให้เราหวนคิดกลับ ไป...อาการก็จะกำเริบเจ็บปวดขึ้นมาอีกและนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เขากลัว เสียงดนตรีอย่างที่สุด
-------------------------------------------------------
"...ในชั่วชีวิตของคนเรา ความจริงมีเรื่องราวที่ มิว่าผู้ใดก็ต้องอับจนปัญญา นับเป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชั่วชีวิต...เป็นความเจ็บปวดสุดซึ้งที่สุดของชั่วชีวิต พบพานกับเรื่องเช่นนี้...ท่านไม่มีปัญญากระ***กระสนดิ้นรน ไม่มีปัญญาต่อสู้ขัดขืนไม่มีปัญญาปฏิเสธตัดรอนเลย แม้นับว่าท่านยินยอมให้ร่างกายเป็นผุยผงตกอเวจีไปชั่วกัปกัลปยังคงไม่อาจเหนี่ยวรั้งที่ท่านสูญเสียให้กลับมาได้ อาจบางทีท่าน...ความจริงมิเคยได้มันมาเลยตลอดกาลนาน..."
-------------------------------------------------------
"...เรื่องที่สวยงามมักเป็นเช่นฟองสบู่อยู่เสมอมา ปรากฏวูบก็หายวับ หากคิดจะฝืนกำลังไปเหนี่ยวรั้งมันไว้ที่แลกได้มา มักเป็นความเจ็บช้ำและเคราะห์กรรมเสมอ..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักนับเป็นเรื่องพิศดารที่สุดจริงๆ มันบางครั้งสามารถบันดาลให้คนโง่เขลากลายเป็นคนฉลาดปราดเปรื่องที่สุด แต่บางครั้งกลับสามารถบันดาลให้คนชาญฉลาดกลายเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญาได้..."
-------------------------------------------------------
"...มีเรื่องบางประการ มาตรว่าท่านปฏิเสธไม่ไปขบคิด แต่พาลต้องครุ่นคิดอยู่ทุกเวลา มนุษย์ไม่มีทางข่มกลั้นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองไว้ได้ตลอดกาลนาน ...นี่เองบางทีเป็นการเจ็บปวดประการหนึ่งในหลายๆประการของชีวิตคนเรา..."
-------------------------------------------------------
"...ชั่วชีวิตมนุษย์...สิ่งที่บันดาลให้หดหู่ รันทด มิใช่การจำพราก...หากเป็นการอยู่ร่วม เพราะหากไม่เคยอยู่ร่วม ไหนเลยมีการจำพรากได้..."
-------------------------------------------------------
"...สวยงามเป็นเพียงความรู้สึกชั่ววูบเท่านั้น มีแต่ความจริง จึงเป็นนิรันดร์ ...แต่ก็มีคนว่าเราเพียงสามารถกุมช่วงเวลาที่สวยงามเพียงชั่ววูบไว้ได้ก็พอแก่ใจแล้ว ความจริงที่เป็นนิจนิรันดร์ทิ้งให้เป็นนิจนิรันดร์ต่อไป เราไม่แยแสสนใจเลย..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักแท้จริงแล้วเป็นอารมณ์ความรู้สึกระดับพื้นฐานชนิดหนึ่งของมนุษยชาติ ทั้งเป็นชนิดที่เก่าแก่ที่สุดด้วย..หากปราศจากความรัก ก็จะไม่มีมนุษยชาติ..."
-------------------------------------------------------
"...ความรักเป็นสิ่งงดงาม งดงามประหนึ่งดอกกุหลาบ แต่ทว่ามันมีหนาม...กุหลาบที่ไร้หนามในโลกนี้มีเพียงสิ่งเดียวคือมิตรภาพ..."
-------------------------------------------------------
"...เมื่อคิดเสพสุขอันหวานชื่นของความรัก ก็ต้องเตรียมใจสำหรับกล้ำกลืนความกลัดกลุ้มและปวดร้าวจากความรักด้วย..."
-------------------------------------------------------
"...คนเรามีแต่ตอนคิดใคร่จะได้ที่สุด จึงหวาดกลัวจะสูญเสียเป็นที่สุด ความรู้สึกที่บัดเดี๋ยวดีบัดเดี๋ยวร้ายเยี่ยงนี้ ก็เป็นจุดอ่อนหนึ่งในจำนวนมากหลายของมนุษย์เรา ที่น่าเศร้าคือท่านยิ่งรุ่มร้อนปรารถนาจะได้ความหวังจะสูญเสียก็ยิ่งมากมาย..."
-------------------------------------------------------
"...ในโลกความจริง มีเรื่องอับจนปัญญาอยู่มากหลาย มิว่าผู้ใดต่างมิอาจเหนี่ยวรั้งขัดขืนได้...เยี่ยงนี้แม้เจ็บปวดรันทด แต่หากยังมีชีวิตอยู่ก็ต้องคิดหาวิธีมาสลัดความความเจ็บปวดรันทดของตัวเองออกไปให้ได้..."
-------------------------------------------------------
"...โชคและเคราะห์ ความจริงพิสดารยิ่ง หากท่านพบพานเรื่องเคราะห์ร้าย อย่าได้ตัดพ้อ ตำหนิ อย่าได้ท้อแท้ แม้นับว่าท่านถูกเคราะห์จู่โจมจนล้มลงก็หาเป็นไร
ไม่ ขอเพียงยังมีชีวิต ท่านก็ต้องยังมีเวลาทรงกายขึ้นยืนได้..."
......กลับอยู่ที่ท่านดื่มมันเวลาใด ? หากเป็นคนที่คับแค้นรันทดจนสุดซึ้ง มาตรว่าเป็นเมรัยรสเลิศในดินแดน ยามล่วงล้ำลำคอก็ขมฝาดจนบอกไม่ถูก
เครดิต http://www.yimwhan.com/board/show.php?user=UNCLE-CHALOKE&topic=7&Cate=8
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น